De zwarte auto (deel 3)

En zo belandden we op het politiebureau en daar zitten we nu nog steeds. We moeten wachten. De agenten zijn nog te druk met het uitzoeken van het probleem. Ondertussen horen we wel allerlei interessante dingen over het huis. Het schijnt dat er een tijdje een man alleen heeft gewoond. Daarvoor stond het jaren leeg. Ik hoorde dat een van de agenten tegen een collega van hem zei dat het een Russische man was. Een buurvrouw had tegen de agent gezegd dat hij altijd rond middernacht thuis kwam en rond vier uur weer vertrok. Verder had niemand hem daar ooit gezien. Meer weet ik nog steeds niet over het huis. Er moet iets gebeurd zijn. Over de auto werd weinig gezegd. Het enige dat ik erover heb gehoord is dat die er pas één dag staat en dat ze er nog niet ingekeken hebben. Volgens mij is er meer aan de hand.
Erik kijkt me aan. We kunnen niet helemaal gewoon met elkaar praten. Iedereen kan ons hier horen. Volgens mij wil hij me ergens op wijzen. Hij knikt. Ik kijk naar de deur waar hij naar wijst, maar zie niets. Hij knikt nog een keer in dezelfde richting. Ik zie nog steeds niet wat hij bedoelt en haal mijn schouders op. Erik trapt me zachtjes tegen mijn schenen en kijkt nogmaals in de richting van de deur. Hij wil me echt iets laten zien. Ik kijk en kijk…

Shit… Ineens zie ik wat Erik bedoelt. Naast de deur staat een agent in een apart uniform. Het lijkt wel of hij uit een ander land komt. Ik knik naar Erik. Hij begrijpt dat ik nu zie wat hij bedoelt. De buitenlandse agent is erg groot en heeft een kaal hoofd. In zijn nek heeft hij een hele grote vieze moedervlek. Een van zijn handen is een beetje opgezet. Misschien heeft hij die ergens gekneusd. Hij is in gesprek met een andere agent in een Nederlands pak. Ik kan niet goed horen waar ze het over hebben, maar het is duidelijk dat de buitenlandse agent erg boos is.

“Heren. Jullie kunnen naar huis”, klinkt het dan ineens achter ons. Kennelijk worden we vrijgelaten. “We willen jullie niet meer in de buurt van dat huis zien en al helemaal niet voorbij de linten! Begrijpen jullie dat? Anders zullen we toch echt jullie ouders informeren en dan is een boete of een middagje cel ook niet uit te sluiten”.
Om de agent maar tevreden te stellen zeggen we maar ja. We mogen eindelijk weg. Alles bij elkaar hebben we daar toch een uur of twee gezeten. Buiten begint Erik gelijk tegen me te kletsen. “Zag je nu echt niet wat ik bedoelde? Die gast met dat andere uniform moet die Russiche man zijn, die in dat huis woont. Hij voldoet volledig aan de omschrijving”.
Ik moet er even over nadenken, maar kan niets anders concluderen dat hij gelijk heeft. “Zeg ennuh, we gaan daar echt niet wegblijven hé. Dat ben je wel met me eens. Vannacht sluipen we allebei uit huis en dan gaan we eens rustig een kijkje nemen bij die auto”.
Ik begin te lachen. Erik weet precies wat altijd precies wat ik denk. We spreken af om half twee. Ik heb zo’n gevoel dat dan het echte avontuur gaat beginnen.

Lees hier  deel 1 en 2 van "de zwarte auto".

Op donderdag 6 maart komt hier deel 4 van "de zwarte auto".