Aflevering 17: Het moment van de waarheid

“Ik hoor wat ademen”. Op dezelfde plek waar ze een paar dagen geleden voor het eerst hadden gezeten, wachten Fatima, Jolinda en Kim op de jongens. Ze zitten achter de bosjes. De grond is nog steeds glad. Het is dus oppassen geblazen dat het drietal dit keer niet uitglijd en de wilde zwijnen daardoor zo laat schrikken dat ze weglopen. “prrrt, prrrrt”, doet de telefoon van Fatima. “Ah, ze zitten op hun plek. Ik zie nu ook dat Freek met een zaklamp seint. Zoals afgesproken gaan zij eerst even kijken of ze kunnen zien hoeveel varkens er zijn.”, fluistert ze naar de andere twee.
“Ik ga voorzichtig alleen even kijken”, zegt Freek tegen Kevin en Matthijs. Voorzichtig kruipt Freek door de bosjes. Bijna glijdt hij uit in de modder, maar gelukkig kan hij zich nog net vasthouden aan een stevige tak. Hij doet zijn zaklamp uit zodat er geen wilde zwijnen schrikken. Hij tuurt door de struiken en daar ziet hij dan eindelijk de groep wilde zwijnen slapen. In totaal zijn er acht grote wilde zwijnen en in het midden van de groep liggen twee kleine biggetjes. Het witte biggetje ligt tegen zijn moeder aan. Freek ziet dat die twee vlakbij de bosjes liggen waar Fatima, Jolinda en Kim wachten op wat komen gaat. Zo snel als hij kan sluipt hij terug naar de rand van het bos, waar Kevin en Matthijs op hem wachten.
“De meiden moeten het eerst in actie komen. Het biggetje en zijn moeder slapen daar gelukkig echt, maar ze liggen vlakbij Fatima, Jolinda en Kim. Een van hen moet de moeder een band om de nek doen. Daarna moet de moeder meegelokt worden. Dat kan mooi met het voer. Als het biggetje zelf niet meeloopt, dan moet iemand het oppakken en meenemen. Wij moeten hier de andere wilde zwijnen in de gaten houden en als ze wakker worden, moeten we ze afleiden”, zegt Freek als hij terug is. Snel belt hij Fatima en ze spreken het strijdplan door. Ze hebben het er natuurlijk al veel vaker over gehad, maar nu is dan eindelijk het moment van de waarheid daar. Als Fatima het gesprek met Freek beëindigt legt ze snel uit aan Kim en Jolinda wat ze moeten doen. Jolinda zal de riem om de nek van het moedervarken gaan doen. Kim zal de moeder wakker maken en met voer proberen te lokken en Fatima gaat ervoor zorgen dat het witte biggetje ook meekomt.
“Staat iedereen klaar! Wees voorzichtig en probeer niet uit te glijden. We willen de andere wilde zwijnen het liefste niet wakker maken”. Jolinda knikt haar hoofd en loopt langzaam en zo zacht als ze kan door de bosjes heen naar de moeder toe. Van haar opa heeft ze een trucje geleerd. Als ze het varken een beetje in de nek kriebelt, dan zal ze haar hoofd verplaatsen en dan kan ze snel de riem er omheen doen. Ze staat nu naast het dier en bukt voorzichtig. Ze kijkt nog even snel of er geen andere wilde zwijnen wakker zijn geworden. Voorzichtig bukt ze en heel zachtjes kriebelt ze de moeder in de nek. “knorknor”, zegt ze zachtjes en inderdaad doet ze haar hoofd even omhoog om het te verleggen. Zo snel als ze kan doet Jolinda de riem om de nek van de moeder. Het is gelukt.
 “Knor, knor, knor, knor..”. Langzaam wordt het moedervarken wakker en schrikt van het onverwachte bezoek. Ze kijkt boos naar Jolinda. Zo snel als ze kan komt Kim dan met het voer aangelopen en probeert haar rustig te krijgen door eten voor haar neus te houden. Ondertussen worden er ook andere wilde zwijnen wakker. Eentje gaat er snel met de twee andere biggetjes vandoor. Freek, Kevin en Matthijs proberen de anderen nu bij de moeder en het witte biggetje weg te houden. Fatima pakt het kleine nog slapende biggetje op en neemt haar mee. De moeder ziet dat en rent gelijk achter Fatima aan. Jolinda houdt de riem zo goed mogelijk vast en rent met het moedervarken mee. Kim schrikt zo van de plotselinge gebeurtenissen ,dat ze op de kop in de blubber valt en de bak met voer helemaal op de grond valt. Dat zien de andere zwijnen en die komen allemaal op haar af om het voer op te eten. Freek pakt net op tijd haar arm en trekt haar mee naar de zijkant van het bos. Ze zou anders verpletterd zijn door de groep aanstormende wilde zwijnen.

“Waar zijn Jolinda, Fatima en het moedervarken en het witte biggetje nu?”, vraagt iedereen zich af. “Ze zijn het bos ingerend, maar ik heb niet kunnen zien welke kant ze opgingen.”, zegt Kevin.  “Ik hoop dat het goed gaat en dat Fatima het biggetje nog vastheeft en Jolinda het moedervarken.” “We moeten verspreiden om ze te zoeken en zo goed mogelijk te helpen.”, vindt Freek. “Het wordt nog een hele toer om de moeder en het big in ons hok te krijgen, maar we moeten slagen. Kom op we gaan!!!”.

Aflevering 18: De vangst

“Woooohaaaa. Ik kan haar bijna niet meer houden!”. “Hou vol Jolinda, hou vol. We moeten naar de schuilplek. Je gaat zo helemaal de verkeerde kant op. Daar in de verte is het boswachtershuisje. Probeer daar niet heen te gaan!”, roept Fatima naar Jolinda die grote moeite heeft om het moedervarken vast te houden. Ze mag alleen niet loslaten. Dan zouden ze haar nooit weer te pakken krijgen. Ze bijt op haar tanden en houdt de riem met beiden handen stevig vast, maar het wilde zwijn is een echt wild zwijn en wil er duidelijk vandoor gaan zonder Jolinda. “Hey, waarom begrijp je nu niet dat we je kindje en jou willen redden? Het was zoveel makkelijker geweest als je me gewoon kon verstaan, dan zou je nu gewoon rustig met me meelopen”, zegt Jolinda tegen beter weten in tegen het varken.
“Jolinda!!! Fatima!!!”, klinkt het in de verte. “Daar zijn de anderen, Jolinda. Hou nog even vol en probeer wat meer deze kant op te komen”. Het kleine biggetje ligt rustig in de armen van Fatima. Dat is niet de moeilijkste van de twee. Eerst spartelde de kleine wel een beetje tegen. Maar toen Fatima haar hand voor het neusje van het biggetje hield, begon het spontaan aan een van de vingers te sabbelen. Daarna bleef het kleine biggetje heel rustig.  Het probleem was de moeder. “Joehoe! Kim ben jij daar? Heb je nog wat voer kunnen redden? Dat zou wel handig zijn”, roept Fatima zo hard als ze kan.

Er komt geen antwoord. Jolinda bijt op haar lippen. “De moeder blijft nu op zich wel rustig, maar is totaal niet van plan om mee te komen”, zegt ze. “Ik hoop dat Kim snel komt met wat voer. Dan moet het toch lukken”. Jolinda houdt het bijna niet meer vol. Het varken is erg sterk. Gelukkig komt Freek er aangerend. “Ik ben er Jolinda”. “Pak snel de riem vast, dan kan ik even loslaten en dan zoek ik Kim even. Heeft zij nog wat voer, Freek?”, vraagt Jolinda. “Ze heeft nog wat in een plastic zakje zitten, denk ik. Ga maar snel!”.
Jolinda rent het bos in op zoek naar Kim. Fatima en Freek blijven achter. “Ze zijn nu wel vrij rustig. Misschien zijn ze toch niet zo wild”, zegt Freek. “Ik zou toch maar goed vasthouden”. “Doe ik ook!”
“Kim, Kim!!! We zijn hier!!”, roept Jolinda terwijl ze door het bos rent. “Kim, Kim!”. “Hey Jolinda. Ik ben hier”, roept een stem vanachter een groep struikjes. “Kim, heb je nog wat voer?”. “Ja, nog een klein beetje. Waar zijn de wilde zwijnen dan?”. “Kom maar snel mee. Ze zijn vlakbij”. Kim en Jolinda rennen richting de plek waar Fatima en Freek met de zwijnen staan te wachten. Als ze bij de plek aankomen, zien ze dat ook Kevin en Matthijs er bij zijn gekomen. “Kim, doe je best. Kevin en ik proberen de moeder mee te trekken. Als jij dan zo nu en dan wat voer op de grond voor haar neus legt, dan zal ze wel meekomen”, stelt Freek voor.

Zo gezegd, zo gedaan. Het plannetje werkt. Het gaat niet heel erg snel, maar na een dik half uurtje bereikt de groep met het biggetje en de moeder de schuilplek, waar Mariska en Annelieke al zitten te wachten. “Wow, het is gelukt”, fluistert Annelieke. Van blijdschap maakt ze een klein sprongetje. Fatima zet het biggetje weer op de grond. Freek maakt de riem los en Kevin doet snel het hek dicht. Er is grote blijdschap. De club heeft het gedaan. Het is gelukt. Nu is het belangrijk om de schuilplaats geheim te houden en toch de dieren op tijd te voeren. Hopelijk vinden de jagers de plek niet. Dit is nog maar het begin…

Aflevering 19: Rust

Het is midden in de nacht. De club is bij elkaar achter het schuurtje van meneer Vuur, waar de schuilplek van de twee wilde zwijntjes is. Het witte biggetje is erg rustig en nog een beetje bang. De moeder is aan het eten uit de bak. “Pfff, ik ben zo moe”, zegt Kim. “Ik ook”, antwoordt Jolinda. Ook alle anderen zijn doodop. Het is tijd om naar huis te gaan en weer te gaan slapen. Morgen wordt het weer een drukke dag. Iedereen moet weer naar school en daarna komt de groep weer bij elkaar in het clubhuis om te overleggen hoe ze nu verder gaan. Het wordt een spannende tijd. Morgen zullen de jagers het bos ingaan om het witte biggetje te zoeken.
“Gaan jullie mee?”, vraagt Jolinda aan Kim, Annelieke en Fatima. “Ja is goed”. Het viertal gaat naar huis  Kevin, Freek, Mariska en Matthijs staan nog even te kletsen, maar na een klein poosje gaan zij ook weg.
Heel zachtjes zetten Mariska, Freek en Matthijs hun fietsen in de schuur. Via de achterdeur sluipt het drietal naar binnen. De deur piept een beetje. “Sssst. We moeten nu wel heel stil zijn, anders worden papa en mama wakker”, fluistert Freek naar zijn broertje en zusje. Als ze alledrie binnen zijn, doet hij de deur weer op slot. “Gaan we tegelijk naar boven?”,vraagt Matthijs. “Ik denk dat we teveel lawaai maken als we tegelijk gaan. Als jij eerst gaat Matthijs, dan kan daarna Mariska naar boven en dan doe ik alle licht uit. Daarna ga ik ook naar mijn kamer”. Mariska en Matthijs knikken beiden met hun hoofd.
Zo zacht als hij maar kan loopt Matthijs de trap op. Hij weet precies welke treden kraken en welke niet. Als hij boven is, loopt hij door de gang naar zijn eigen kamer. De deur van de slaapkamer van vader en moeder Vrolijk staat op een kiertje. Hij sluipt snel zijn kamer binnen en gaat naar bed.
“Nu jij, Maris”, zegt Freek. Op dezelfde manier als Matthijs gaat Mariska naar boven toe. Ook zij glipt snel haar slaapkamer binnen en gaat slapen. Freek doet het licht in de gang uit. Hij ziet nog snel op de klok dat het al bijna half drie is. In het donker loopt Freek naar boven, maar als hij er bijna is vergist hij zich een tree. “Kraaahaaak”, doet de trap. Hij blijft stokstijf staan. Zou iemand het gehoord hebben? Worden vader en moeder wakker? Het blijft stil. Freek wacht nog even een minuutje. Het lijkt wel een uur te duren.
Als hij op het punt staat om de laatste treden te nemen, gaat er ineens een lampje aan. Freek weet niet wat hij moet doen. Doorlopen of stil blijven staan. Het lichtje gaat weer uit. Op zijn tenen loopt Freek verder. Met trillende handen pakt hij de klink van zijn slaapkamerdeur vast en doet de deur open. “Zozo, meneer. Wat doe jij nog op? Waar kom je vandaan?”, klinkt het dan ineens achter hem. Zijn moeder staat achter hem en pakt hem bij zijn schouder. “Uhm…uhm… ik kon niet slapen… en…uhm… ik heb even een beker melk gedronken”, antwoordt Freek met een trillende stem. “En heb je daarvoor al je kleren aangetrokken? Dat is wel een beetje vreemd”. “Ja, uhmm…. Maar ik vond het koud”. “Hmmm… Nou ja, hup snel in bed. Morgen moet je weer vroeg naar school. Laat ik je niet weer horen, Freek”. “Nee, mam. Ik ga snel slapen”.
Als een speer loopt Freek zijn kamer in, trekt zijn kleren uit en gaat naar bed. “Pfff. Dat liep met een sisser af”, bedenkt hij. Enkele seconden later vallen zijn ogen dicht en slaapt hij als een roos. 

Aflevering 20: De jagers komen eraan

De volgende ochtend moet iedereen weer naar school. Freek en Mariska hebben veel moeite om uit bed te komen. Matthijs is net zo vroeg als anders wakker. Hij staat op, gaat douchen en rent naar beneden voor het ontbijt. “Goedemorgen”, roept zijn moeder als hij binnenkomt. “Goedemorgen mams”. “Wil je een gekookt eitje bij je ontbijt?”, vraagt zijn moeder. “Lekker, mam. Zijn Freek en Mariska nog niet wakker?”. “Nee, ga maar eens kijken waar die blijven. Freek was nog zolang wakker gisteravond. Misschien kan hij nu wel niet uit zijn bed komen”. “Oké. Ik zal ze wel even wakker maken, hahaha”. “Wel voorzichtig hé!”. “Ja, hoor”.
Matthijs rent de trap weer op en vliegt de kamer van Mariska binnen. “Mariska! Wakker worden!!!!”. Hij springt op haar bed en trekt het dekbed van haar af. Mariska doet haar oogjes open en kijkt boos naar Matthijs. “Het ontbijt staat beneden klaar. Ik ga nu Freek ook wakker maken, hahahaha”. Hij springt van het bed, rent naar de kamer van Freek en trekt ook daar het dekbed van Freek en begint op zijn bed te springen. “Wakker worden slaapkop. We moeten naar school en het ontbijt staat al klaar”. Freek gooit zijn kussen naar Matthijs. “Zeg, kun je ook normaal doen. Ik ben hartstikke moe. Hoe laat is het? Moeten we er echt al uit?”. “Ja, slome. Het is al half acht. Kom op! Wil je ook een gekookt eitje?”. “Mja, toe maar”. “Oké, dan zal ik mams zeggen dat jullie ook een eitje willen”. En weg is Matthijs weer.
Freek gaapt nog een paar keer flink. Hij heeft duidelijk te weinig geslapen vannacht. Hij loopt rustig naar de badkamer om te douchen, maar de deur is op slot. Mariska is hem te snel afgeweest. Hij trekt dan z’n ochtendjas maar aan en sloft naar beneden om eerst te gaan ontbijten. Zijn bordje staat al klaar met ernaast een vers gekookt eitje. “Zo, ben je daar eindelijk?”, vraagt zijn moeder. “Je moet wel opschieten zeg. Eet maar snel je ontbijt en daarna vlug douchen. Ik snap ook niet wat je nog op deed vannacht, Freek. Volgende keer als je niet kunt slapen, ga je maar schaapjes tellen ofzo. Ik wil je ’s nachts niet meer door het huis horen stommelen”. “Goed, mam”, antwoordt Freek met een suf hoofd. Hij is heel moe, maar het was voor een goede zaak. Dat kan hij alleen moeder niet vertellen natuurlijk. Freek snapt er ook niets van dat Matthijs al zo wakker is. Het lijkt wel of hij helemaal niet moe is.
Om half negen zijn Mariska, Matthijs en Freek klaar om naar school te gaan. Ze pakken alledrie hun fiets en rijden samen naar De Vliegenvanger toe voor een nieuwe schooldag. Als ze bij school aankomen, zitten de meeste kinderen al in de klas. Net als elke andere maandag vertelt iedereen wat ze het afgelopen weekend hebben beleefd. Sommige kinderen zijn naar hun opa en oma geweest. Anderen zijn een dagje uit geweest naar een pretpark of een dierentuin. Freek, Mariska en Matthijs vertellen natuurlijk niet wat zij hebben gedaan met de club. Dat is heel erg geheim. In de pauze staan Kevin, Freek en Fatima nog wel even bij elkaar om bij te kletsen over het avontuur van afgelopen nacht. Allemaal zijn ze toch wel moe van de heftige nacht. Gelukkig is iedereen wel weer veilig thuisgekomen en hebben hun ouders geen van allen iets gemerkt.
’s Middags na school gaan de leden van de club weer zo snel mogelijk naar het clubhuis. Er moet een rooster gemaakt worden, waarin staat wie wanneer de moedervarken en het biggetje te eten geven en wie wanneer de schuilplek gaan schoonmaken. Iedereen wil zijn steentje bijdragen en ingeroosterd worden. “Elke ochtend voor school en elke middag na school moet er iemand langs om overal voor te zorgen”, stelt Freek voor. “Ik wil wel in de ochtend langsgaan”, zegt Annelieke. Ook Jolinda, Fatima en Kim willen wel ’s ochtends worden ingeroosterd. “Nou goed. Dat is dan makkelijk. De meiden gaan ’s ochtends en wij gaan ’s middags”. Freek pakt een pen en begint een schema te tekenen op het papier dat voor hem op de grond ligt. “Beng!!! Beng!!!”, klinkt het ineens vanonder het clubhuis. Annelieke en Kim geven een gilletje. Iedereen is van schrik opgesprongen. “Wat was dat”, roept Kevin, maar niemand weet het. “Wie durft er te gaan kijken”, vraagt Fatima met een trillende stem. “Beng!!! Beng!!”, klinkt het dan weer. Zouden de jagers iets gevonden hebben? Dat kan toch niet? Wat zou er aan de hand zijn beneden?".